બિયું – મહેશ શાહ
બિયું પોતાને ફોડે પછી ઝાડ થાય.
પોતાને ગોંધીને રાખેને ઈ તો ભાઈ વાડ થાય,
બિયું પોતાને ફોડે પછી ઝાડ થાય.
ખુલ્લા આકાશમાં પાંખો ફેલાવીને
પારેવાં કેવાં હોય ઊડતાં ?
પોતાના પાણીમાં પાણીનાં માછલાં
દીઠાં છે કોઈ દિવસ બૂડતાં ?
પોતાની મોટપને મેલી ન શકતા ઈ
છાંયડા વિનાના ભાઈ તાડ થાય.
દરિયાએ સૂરજનો તડકો પીધો ને
દીધાં મીઠાં પાણીનાં કૈંક ઝૂમખાં
ડાળીઓ ડોલીને ફૂટી કૂંપળ તો એમાં જે
ફૂલ હતાં, ફૂલોનાં લૂમખાં.
પોતે બીજાને મ્હેક આપી ન શકતા ઈ
પ્હાણા નહિ પ્હાણાના પ્હાડ થાય.
બિયું પોતાને ફોડે પછી ઝાડ થાય.
પોતાને ગોંધીને રાખેને ઈ તો ભાઈ વાડ થાય,
બિયું પોતાને ફોડે પછી ઝાડ થાય.
Email This Article
· 
Print This Article
· 
Save article As PDF · 
Subscribe ReadGujarati
« Previous દર્પણ – રાજેન્દ્ર પટેલ
દીકરી – અનિલ આચાર્ય Next »
supebbbb
પોતાની મોટપને મેલી ન શકતા ઈ
છાંયડા વિનાના ભાઈ તાડ થાય.
સનાતન સત્ય ….. શાહભાઈ વાહ ભાઈ
“પોતાના પાણીમાં પાણીનાં માછલાં
દીઠાં છે કોઈ દિવસ બૂડતાં ?”
– સરસ અભિવ્યક્તિ
માટીની સુવાસથી મ્હેકતું ને હળવી રીતે ગનાન ગાંઠે બાંધી આપતું પદ-ગીત.
સરસ
સુંદર
વાહ…વાહ ,ખુબ જ સરસ !!!
કબીર સાહેબની શાખી યાદ આવે છે,
‘બડા હુઆ તો કયા હુઆ, જૈસે તાડકા પેડ્,
પંખીકો છાયા નહીં, ઔર ફળ લાગે અતી દુર.
ભક્તાસાહેબ,
કબીર સાહેબની સાખી નહિ પણ દોહામાં ‘જૈસે તાડકા પેડ’ ની જગાએ “જૈસે પેડ ખજૂર ” અને છેલ્લી કડી “ફલ લાગત અતિ દૂર.” છે. ખોટું ન લગાડતા પણ આપણે જે કંઈ પીરસીએ એ શક્ય એટલું સાચુ અને શુધ્ધ પીરસીએ… ખરું ને ?
કાલિદાસ વ. પટેલ { વાગોસણા }