ટ્યુમરને…. – ચન્દ્રકાન્ત ટોપીવાળા
May 28th, 2011 | પ્રકાર : કાવ્ય અને પદ્યસાહિત્ય | સાહિત્યકાર : ચન્દ્રકાન્ત ટોપીવાળા |
9 પ્રતિભાવો » કેમ છે ?
મારી ચિંતા છોડી દે.
તારી વાત કર.
મારી જાણબહાર
છાનીમાની તું અંદર ઘર કરીને બેસી ગઈ છે.
ભલે પધારી.
તું જરાયે સંકોચ ન રાખતી.
હું તને પાળીશ, પોષીશ
મારું રક્ત સીંચી તારી રક્ષા કરીશ.
તને હસતી રમતી રાખીશ
બસ, તું મને વળગેલી રહેજે
લોકો ભલેને ચર્ચા કરતા.
મને નથી પડી એની.
હું તને ઓળખી ગયો છું.
તારો મારો જન્મોજનમનો નાતો છે.
એક દિવસ
લાગ જોઈ તું અને હું
ભાગી નીકળીશું, સાથે.
Related
·
Print This Article
·
Save article As PDF ·
Subscribe ReadGujarati
આ પ્રકારનું અન્ય સાહિત્ય:
-
મને વ્હાલી મારી બહેનડી નાની,
રૂપે રંગે એ તો કેવી મજાની !
નયન નમણેથી અમીની ધારા વહે !
મુખડું મનોહર સદા હસતું રહે.
એનાં કંઠે ગુંજે નિત ગીતો રસાળાં !
સાંભળી એ હું ભૂલું દુઃખડાં સારાં !
એનાં ગોરાં ગાલે હું થીપકી દઉં ધીરી,
એનાં દૂર જતાં મુજ આંખ થાય અધીરી !
મુજ આંગણ-બાગ, એ ફૂલની ક્યારી !
પેલી પગલી પડે જુઓ નાની ન્યારી !
એ વિશ્વશાંતિ કેરો સંદેશ લાવે,
દેવદૂત ...
[વાંચો...]
-
તમે બંને સાથે જન્મ્યાં,
અને સદાને માટે સાથે જ રહેશો,
હિમ-શી મૃત્યુની પાંખો તમારો યોગ તોડી નાખે
ત્યારેય તમે સાથે જ રહેવાનાં છો.
તોયે, તમારા સહ-વાસમાં કાંઈ ગાળા પાડજો,
અને તમારી વચ્ચે આકાશના વાયુઓને વિહરવા દેજો.
તમે પરસ્પર ચાહજો ખરાં,
પણ તમારા પ્રેમની બેડી ન બનાવશો,
પણ તમારા બેઉના આત્મારૂપી કાંઠાની વચ્ચે
ઘૂઘવતા સાગરના જેવો એને રાખજો.
તમે એકબીજાની પ્યાલીઓ ભરી દેજો,
પણ બેય એક જ પ્યાલી મોઢે માંડશો નહીં,
સાથે ગાજો ...
[વાંચો...]
-
...................સંગમાં રાજી રાજી
.............આપણ
..............એકબીજાના સંગમાં રાજી રાજી,
બોલવા ટાણે હોઠ ખૂલે નહિ,
........................નેણ તો રહે લાજી.
આપણ એકબીજાના સંગમાં રાજી રાજી.
....................લેવાને જાય ત્યાં જીવન
..........................આખુંય તે ઠલવાય !
દેવાને જાય, છલોછલ
......................ભરિયું શું છલકાય !
એવી એ
આપલેને અવસરિયે પાગલ
.............................કોઈ રે’ કહે પાજી ?
આપણ એકબીજાના સંગમાં રાજી રાજી
.......................વીતેલી વેળની કોઈ
............................આવતી ઘેરી યાદ,
ભાવિનાં સોણલાંનો યે
.........................રણકે ઓરો સાદ;
અષાઢી
આભનાં વાદળ વીજ શાં વારિ
.........................ઝરતાં રે જાય ગાજી !
આપણ એકબીજાના સંગમાં રાજી રાજી
ગુજરાતીમાં એક કહેવત છે “મુલ્લની દોડ મસ્જિદ સુધી”….. આપણું પણ એવું જ છે… ભાગી ભાગી ને જઇએ તો પણ ક્યાં બસ મૃત્યુ સુધી.
very gud ma’m
માણસમાત્રની વિચિત્રતા કહો કે પછી વિશિષ્ટતા…….. લાંબા સમયની અથવા જીવનપર્યન્તની બિમારી દુખરુપ લાગવાને બદ્લે તેને એક સાચા મિત્રની જેમ સ્વીકારી લે છે….. કહો કે કોઠે પડી જાય છે…….
સુંદર…
Very Good
ખુબ સરસ………..
આશા છે આ માત્ર એક કવિતા જ છે. સત્ય નથી..
જ્યારે કોઈ વસ્તુને ટાળી શકાય એમ ન હોય તો તેનો સ્વીકાર કરી લેવો સારુ.
મારી પરમ મિત્ર કહે છે એમ, It’s Okay.
નયન
we have grown & brought up in dahod, this is the vision your goodself have teach us to follow , we thank you , now your poem transmit essence of life ,
thank you