અક્ષર – મૂકેશ વૈદ્ય
June 18th, 2011 | પ્રકાર : કાવ્ય અને પદ્યસાહિત્ય | સાહિત્યકાર : મૂકેશ વૈદ્ય |
4 પ્રતિભાવો » અક્ષર મને સાંધે
મારા શૈશવ સાથે.
પલકારામાં
દિવસ વધીને વરસો થાય – એ વેગમાં
અવિરત ચાલ્યા કરવાનું
ઘડીભર હાંફ ઉતારવા ડોકિયું કરું
ને ઉઝરડાઓમાંથી વહી રહેલું
અસ્તિત્વ મને દેખાય.
દેખાય વહી જતો સમય ને હું
હું ક્યાં હતો ?
કાળી અંધારી ભોંય ઉપર
આંકી શકું જો એકાદ લસરકો ઉજાસનો
તો ઊઘડે રસ્તો કદાચ.
Related
Email This Article
·
Print This Article
·
Save article As PDF ·
Subscribe ReadGujarati
આ પ્રકારનું અન્ય સાહિત્ય:
-
મેં તારી આંખોમાં વસાવ્યું ગામ
........................ એને દઈ-દઈને દઈએ શું નામ ?
લાવ તારી લીસ્સી હથેળીમાં લખી દઉં,
........................ દશે દશ દિશાનાં નામ.
કાળી ઘનઘોર તારી ઘેરાતી આંખો
........................ એ આંખોમાં મારો મુકામ,
મૃગાક્ષી આવડી રૂપાળી આંખોને
........................ અંજન આંજીને શું કામ ?
ને અંજનનાં ઓરતા આંખોમાં હોય તો
........................ એકવાર જોઈ લેતું આમ.
આંજવો જ હોય તો આંજી લે આંખમાં,
........................ હું જ એક સુરમાનું નામ.
એ આંજેલા સુરમાને જોઈ, જોઈ ...
[વાંચો...]
-
બાકી છે – ગોવિંદ પી. શાહ
આપણે તો ભાઈ મધદરિયે,
જોજનો દૂર, અકસ્માતે,
ભેગા થઈ ગયેલા
કોઈ મહાવૃક્ષના ટુકડા છીએ.
ખબર નથી ક્યાંથી આવ્યા છીએ,
ખબર નથી ક્યાં જઈ રહ્યા છીએ.
બસ, સાથે સાથે હાલ્યા જઈએ છીએ,
અથડાતા, કૂટાતા,
ફંગોળાતા, ફેંકાતા
કેરમની કૂકરીઓની માફક
ક્યારેક દૂર, ક્યારેક નજીક.
સંબંધોનો આ સથવારો,
વહેણની સાથે વહી જશે.
શ્રધ્ધા તોય હજી છે કે
ફરી ભવે તો ભેગા મળીશું.
આંસુ હજુ ઘણાં લૂછવાના બાકી છે,
દરિયાની આ ખારાશ છોડવાની બાકી ...
[વાંચો...]
-
પધારો, પંખીડાં પરદેશવાસી હો !
પધારો, મોકળી છે અમ અગાસી હો !
કુશલ છે ત્ય્હાં પ્રજા ને સૌ પ્રજાના પાલ ?
કુશલ છે, સર્વ ત્ય્હાં મિત્રોની રાશી હો ?
કુશલ વાયા અનિલ પંથે પ્રભુપ્રેરેલ ?
કથા કંઈ તો કહો, વ્હાલાં પ્રવાસી હો !
કહો, ઘાડી સખા ! કે પાતળી રજની ?
પ્રભા કેવી મધુરમધુ ત્ય્હાં વિલાસી હો !
પધારો, આગળા ઊઘડે છે અંતરના;
વિરાજો દેવસંગે, દિવનિવાસી હો !
પૂજીશું દેવ ...
[વાંચો...]
વાહ ખુબ સરસ………
સુંદર
“કાળી અંધારી ભોંય ઉપર
આંકી શકું જો એકાદ લસરકો ઉજાસનો
તો ઊઘડે રસ્તો કદાચ.”
આંકી શકું જો એકાદ લસરકો ઉજાસનો….
એક સુંદર કાવ્ય રચના !
પ્રિુ મુકેશભાઇ
વાહ.! સુંદર રચના.
પલકારામાં
દિવસ વધીને વરસો થાય – એ વેગમાં
અવિરત ચાલ્યા કરવાનું
ઘડીભર હાંફ ઉતારવા ડોકિયું કરું
ને ઉઝરડાઓમાંથી વહી રહેલું
અસ્તિત્વ મને દેખાય.
પ્રફુલ ઠાર