અક્ષર – મૂકેશ વૈદ્ય
June 18th, 2011 | પ્રકાર : કાવ્ય અને પદ્યસાહિત્ય | સાહિત્યકાર : મૂકેશ વૈદ્ય |
4 પ્રતિભાવો » અક્ષર મને સાંધે
મારા શૈશવ સાથે.
પલકારામાં
દિવસ વધીને વરસો થાય – એ વેગમાં
અવિરત ચાલ્યા કરવાનું
ઘડીભર હાંફ ઉતારવા ડોકિયું કરું
ને ઉઝરડાઓમાંથી વહી રહેલું
અસ્તિત્વ મને દેખાય.
દેખાય વહી જતો સમય ને હું
હું ક્યાં હતો ?
કાળી અંધારી ભોંય ઉપર
આંકી શકું જો એકાદ લસરકો ઉજાસનો
તો ઊઘડે રસ્તો કદાચ.
Related
·
Print This Article
·
Save article As PDF ·
Subscribe ReadGujarati
આ પ્રકારનું અન્ય સાહિત્ય:
-
તું પૂછતી હતી,
આ માથાના ઢીમચા વિશે,
એ તો સવારે ઊઠવાની ઉતાવળમાં,
ક્યારેક માથું ભીંત સાથે અથડાઈ જાય !
અને આ હાથ પર દાઝ્યાનું નિશાન ?
એ તો રોટલી શેકતાં શેકતાં,
ક્યારેક હાથ પણ શેકાઈ જાય !
હવે, આ છાતી પરનાં લાલ ચકામાં ?
એ તો રાતના ગાઢ અંધકારમાં,
ક્યારેક પ્રેમ ઊભરાય, તો બીજું શું થાય ?
લે, હવે તારે,
આ કપાયેલી આંગળીઓ,
છોલાયેલા ઘૂંટણો,
તરડાયેલી ચામડી
અને રેલાયેલી પાંપણોની
કથા સાંભળવી છે ?
તો સાંભળ,
આ ...
[વાંચો...]
-
...................સંગમાં રાજી રાજી
.............આપણ
..............એકબીજાના સંગમાં રાજી રાજી,
બોલવા ટાણે હોઠ ખૂલે નહિ,
........................નેણ તો રહે લાજી.
આપણ એકબીજાના સંગમાં રાજી રાજી.
....................લેવાને જાય ત્યાં જીવન
..........................આખુંય તે ઠલવાય !
દેવાને જાય, છલોછલ
......................ભરિયું શું છલકાય !
એવી એ
આપલેને અવસરિયે પાગલ
.............................કોઈ રે’ કહે પાજી ?
આપણ એકબીજાના સંગમાં રાજી રાજી
.......................વીતેલી વેળની કોઈ
............................આવતી ઘેરી યાદ,
ભાવિનાં સોણલાંનો યે
.........................રણકે ઓરો સાદ;
અષાઢી
આભનાં વાદળ વીજ શાં વારિ
.........................ઝરતાં રે જાય ગાજી !
આપણ એકબીજાના સંગમાં રાજી રાજી
-
મેં તારી આંખોમાં વસાવ્યું ગામ
........................ એને દઈ-દઈને દઈએ શું નામ ?
લાવ તારી લીસ્સી હથેળીમાં લખી દઉં,
........................ દશે દશ દિશાનાં નામ.
કાળી ઘનઘોર તારી ઘેરાતી આંખો
........................ એ આંખોમાં મારો મુકામ,
મૃગાક્ષી આવડી રૂપાળી આંખોને
........................ અંજન આંજીને શું કામ ?
ને અંજનનાં ઓરતા આંખોમાં હોય તો
........................ એકવાર જોઈ લેતું આમ.
આંજવો જ હોય તો આંજી લે આંખમાં,
........................ હું જ એક સુરમાનું નામ.
એ આંજેલા સુરમાને જોઈ, જોઈ ...
[વાંચો...]
વાહ ખુબ સરસ………
સુંદર
“કાળી અંધારી ભોંય ઉપર
આંકી શકું જો એકાદ લસરકો ઉજાસનો
તો ઊઘડે રસ્તો કદાચ.”
આંકી શકું જો એકાદ લસરકો ઉજાસનો….
એક સુંદર કાવ્ય રચના !
પ્રિુ મુકેશભાઇ
વાહ.! સુંદર રચના.
પલકારામાં
દિવસ વધીને વરસો થાય – એ વેગમાં
અવિરત ચાલ્યા કરવાનું
ઘડીભર હાંફ ઉતારવા ડોકિયું કરું
ને ઉઝરડાઓમાંથી વહી રહેલું
અસ્તિત્વ મને દેખાય.
પ્રફુલ ઠાર