અક્ષર – મૂકેશ વૈદ્ય

આ પ્રકારનું અન્ય સાહિત્ય:

• ચાહના – ભારતી રાણે

  હું નદીને ચાહું છું, કારણ કે, એ નિરંતર વહ્યા કરે છે, મારી ભીતર, ક્યારેક કિનારા છલકાવતી, ક્યારેક પછાડતી ઊંડી ઊતરી જતી કરાડમાં ને ફરી ઊભરી આવતી અવિરત સરવાણીમાં હું વૃક્ષને ચાહું છું, કારણ કે, એ નિશ્ચલ ઊભું છે, મારી ભીતર. હરેક મોસમને એકસરખું ચાહતું, સૂર્ય તરફ હાથ લંબાવતું, ને છાંયડો વરસાવતું. હું ધરાને ચાહું છું, કારણ કે, યુગોથી બેઠી છે મારી અંદર કોઈ હઠાગ્રહી તપસ્વિનીની જેમ. નિત્ય તિરાડાતી બળબળતા તાપમાં ને તૃણાંકૂરિત થતી પળભરના વરસાદમાં હું આકાશને ચાહું છું, કારણ ... [વાંચો...]

• નારીને…. – યૉસેફ મૅકવાન

  ક્યારેક તું આવે છે મારી સન્મુખ મધ્યરાત્રિનું તારકલચ્યું આકાશ લઈ પકડી મારી નજર-આંગળી લઈ જાય છે મને અનંતના ગુહ્યદ્વારમાં- જ્યાં નીરવતાના સ્નિગ્ધ તાપમાં લચી પડ્યાં છે સ્વપ્નનાં હરિયાળાં ખેતર..... ક્યારેક ઘૂઘવતા અર્ણવનાં ફેનિલ મોજાં પર ચંદ્રનો દીપ લઈ આવે છે મારી સન્મુખ તું. તારા પવનિલ હાથથી મારા રોમેરોમમાં શાતા ભરતી લઈ જાય છે મને અતલ શાંતિના શ્વેત સુંવાળા પોલમાં- પગલાં પાડતી. હું માત્ર પુરુષ. તું માત્ર નારી. તું એકમાત્ર સર્જન કરે છે હું એકમાત્ર વિસર્જન પામું છું તારી મહીં.....

• ત્રણ પદ્યરચનાઓ.. – ભાગ્યશ્રી વાઘેલા, ચિરાયુ પંચોલી

  (રીડગુજરાતીને પોતાન પ્રથમ પદ્યરચનાઓ પ્રકાશન માટે પાઠવવા બદલ ભાગ્યશ્રીબા વાઘેલા અને ચિરાયુ પંચોલીનો આભાર, તેમની કલમને શુભકામનાઓ. કાવ્યસ્વરૂપને તેઓ વધુ આત્મસાત કરે અને તેની સીમાઓને ઓળખી તેમાં સર્જનકાર્ય સાથે આગળ વધે એવી અભ્યર્થના.) ૧. આ અનંત આકાશના અંતઃસ્તલમાં બેફામ વહી જતી, છેલ્લા અસંખ્ય વર્ષોના વિરહી ઉકાળાની કારમી વેદના! હાસ્યના ઉપરના પડ તળે શમી જતી ઉદાસીને સંવેદનાની ભીનાશ પર બાઝેલી ચિરકાળ સમી વેદના! આ નહીં, આ ... [વાંચો...]

4 પ્રતિભાવો : અક્ષર – મૂકેશ વૈદ્ય

1. Harsh says:

   June 18, 2011 at 7:56 am

   વાહ ખુબ સરસ………

   Reply
2. Hiral Vyas "Vasantiful" says:

   June 18, 2011 at 9:10 am

   સુંદર

   “કાળી અંધારી ભોંય ઉપર
   આંકી શકું જો એકાદ લસરકો ઉજાસનો
   તો ઊઘડે રસ્તો કદાચ.”

   Reply
3. P Shah says:

   June 18, 2011 at 10:56 am

   આંકી શકું જો એકાદ લસરકો ઉજાસનો….

   એક સુંદર કાવ્ય રચના !

   Reply
4. Praful Thar says:

   July 5, 2011 at 12:19 am

   પ્રિુ મુકેશભાઇ
   વાહ.! સુંદર રચના.
   પલકારામાં
   દિવસ વધીને વરસો થાય – એ વેગમાં
   અવિરત ચાલ્યા કરવાનું
   ઘડીભર હાંફ ઉતારવા ડોકિયું કરું
   ને ઉઝરડાઓમાંથી વહી રહેલું
   અસ્તિત્વ મને દેખાય.

   પ્રફુલ ઠાર

   Reply

આપનો પ્રતિભાવ :

Click here to cancel reply.

Name : (required)
Email : (required)
Website : (optional)
Comment :

Select language:  Gujarati  English   (Press F12 to change language) Show Keyboard