મિ. વાર્ધક્ય – યજ્ઞેશકુમાર રાજપુત
[ ‘રીડગુજરાતી આંતરરાષ્ટ્રીય ગુજરાતી વાર્તા-લેખન સ્પર્ધા : 2011’માં પ્રથમ ક્રમાંકે વિજેતા થયેલી આ કૃતિના 25 વર્ષીય યુવાસર્જક શ્રી યજ્ઞેશભાઈ કોડીનાર (જિ. જૂનાગઢ) પાસે આવેલા ડોળાસા ગામના રહેવાસી છે. તેઓ પ્રાથમિક શાળામાં શિક્ષક તરીકેની ફરજ બજાવે છે. તેમણે ઘણી વાર્તાઓ લખી છે પરંતુ ક્યારેય કોઈ પ્રકાશન માટે પ્રયાસ કર્યો નથી. જાહેર સ્પર્ધાઓમાં ભાગ લેવાનો આ તેમનો પ્રથમ પ્રયાસ છે. શ્રી યજ્ઞેશભાઈને રીડગુજરાતી તરફથી ખૂબ ખૂબ અભિનંદન અને તેમનું સર્જનકાર્ય સતત વિકસતું રહે તેવી શુભેચ્છાઓ. આપ તેમનો આ નંબર પર +91 9998751458 સંપર્ક કરી શકો છો.]
રત્નાએ ટિફિનબોક્ષ બંધ કર્યું, એટલામાં કોમ્પ્યુટરરૂમમાંથી આયશાનો અવાજ આવ્યો :
‘દાદી, હું મમા-પાપાને વિડિયોકોલ કરું છું, તમારે વાત કરવી હોય તો આવો….’
આયશાનો અવાજ સાંભળ્યો કે તરત જ રત્નાનાં ચહેરા પર ચમક આવી ગઈ ! તેણે ટિફિનબોક્ષ બાજુમાં મૂકી તરત જવાબ આપ્યો, ‘આવું છું…..’ અને સાડીમાં હાથ લૂછતાં લૂછતાં તે રસોડામાંથી ઝડપથી બહાર નીકળી ! રસોયણ કાનુ રત્નાને ઝડપથી બહાર નીકળતાં જોઈ ધીમું હસી.
‘વન’ વટાવી ચૂકેલી રત્ના એટલી વૃદ્ધ નહતી લાગતી, જેટલી તે હતી ! જે તે જમાનામાં લગ્ન માટે પોતાની પસંદગીને અવકાશ ન હતો, તેથી વડીલોનાં કહેવાથી માત્ર પંદર વર્ષની નાની ઉંમરે, સાત ચોપડી પાસ રત્નાએ જનક સાથે ઘર માંડેલું ! પણ જનક ન તો સારો પતિ બની શક્યો કે ન તો સારો પિતા ! ધંધામાં દેવું થઈ જતાં તેણે રત્ના અને નાનકડાં વિનોદને રેઢાં મૂકી આત્મહત્યા કરી ! દુષ્કાળમાં અધિક માસની જેમ મોં ફાડતી મુશ્કેલીઓની વચ્ચે રત્નાએ પોતાની કોઠાસૂઝથી ધંધા અને વિનોદ – બંનેને સાચવીને મોટાં કર્યાં હતાં ! દુનિયાદારીનાં પોતાનાં અનુભવોથી ઘણું શીખી ચૂકેલ રત્ના, એક ઠરેલ અને પરિવર્તનશીલ વ્યક્તિત્વ હતું ! તેનાં હોશિયાર દીકરા વિનોદે પોતાનો ધંધો હવે બીજા દેશોમાં પણ વિસ્તાર્યો હતો ! ભાગીદારની પુત્રી માનિકા સાથે પ્રેમલગ્ન કરીને ધંધાર્થે મોટેભાગે, તે કેનેડામાં જ રહેતો અને પૌત્રી આયશા, કૉલેજ કરવાની સાથે દાદી રત્નાએ શરૂ કરેલાં ‘મહિલા ઉત્કર્ષ ફાઉન્ડેશન’માં સ્લમ વિસ્તારની મહિલાઓનાં ઉત્કર્ષનું સામાજિક સેવાનું કામ પણ કરતી હતી !
રત્ના ઝડપથી આયશા પાસે કોમ્પ્યુટરરૂમમાં પહોંચી….
‘ગુડ ઈવનિંગ મા’ વિનોદ રત્નાને જોતાં જ બોલ્યો, ‘પાય લાગું છું…’
‘અહીં તો સવાર ક્યારનીયે થઈ ચૂકી છે, દીકરા !’ રત્નાએ કહ્યું. આ સાંભળીને આયશાએ હસતાં હસતાં કહ્યું, ‘ગુડ મોર્નિંગ પાપા, ગુડ મોર્નિંગ મમા.’
‘ઓહ… હું તો ભૂલી જ ગયો કે ઈન્ડિયામાં અત્યારે સવાર હોય !’ વિનોદે હસીને કહ્યું અને પૂછ્યું, ‘તમારી તબિયત કેમ છે, મા ? એન્ડ આયશા, હાઉ આર યુ ?’
‘વી આર ફાઈન પાપા. ડુ યુ નો ?…..’ આયશાએ એકસાઈટેડ થઈને કહ્યું, ‘એક ગુડ ન્યુઝ છે… દાદીનાં ‘મહિલા ઉત્કર્ષ ફાઉન્ડેશન’ને ગઈકાલે ગુજરાત સરકાર તરફથી શ્રેષ્ઠ સેવાભાવી સંસ્થા તરીકે જાહેર કરવામાં આવી છે !’
‘…..અને આયશા ઈન્ટર કૉલેજ ડાન્સ કોમ્પિટીશનમાં રનર્સ અપ બની છે !’ રત્નાએ ખુશ થતાં વિનોદ સામે જોઈને કહ્યું, ‘આપણી આયશા ઘણી હોંશિયાર દીકરી છે. કૉલેજમાં ભણવાની સાથે મંડળનાં કામમાં પણ મને ઘણી મદદ કરે છે.’
‘વાઉ મા, કોન્ગ્રેચ્યુલેશન્સ….’ વિનોદ ખુશ થતાં બોલ્યો, ‘એન્ડ આયશા, યુ’વ ડન અ ગ્રેટ જોબ…’ અને તેણે આયશા તરફ થમ્સઅપ કરી ફલાઈંગ કીસ કરી !
‘થેંક્સ પાપા.’ આયશાએ ખુશ થઈ હસતાં ચહેરે હાથ હલાવ્યો.
‘તમારી તબિયત કેમ છે, બેટા ? બિઝનેસ તો બરાબર ચાલે છે ને ?’ રત્નાએ પૂછ્યું.
‘મા, આપના આશીર્વાદથી જ તો અમે અહીં સુધી પહોંચી શક્યા છીએ.’ વિનોદે બાજુમાં બેઠેલ માનિકા સામે જોઈ કહ્યું.
‘આ વખતે તમે ઘણો સમય કેનેડામાં રહ્યા છો અને હવે તમારી સાથે આમ રોજ કોમ્પ્યુટરમાં વાત કરવી નથી ગમતી ! તમે ઘરે ક્યારે આવો છો ? મારે તમારી બંનેની રૂબરૂમાં થોડી અગત્યની વાત કરવી છે.’ રત્ના થોડી ભાવુક થતાં બોલી. હરહંમેશ પ્રેમને ઝંખતી રહેલી રત્નાનો પુત્રપ્રેમ સીમાડાઓ ઓળંગી વિનોદને સ્પર્શી રહ્યો હતો અને તેનાં મમતાથી ભીંજાતા શબ્દો વિનોદને ભોંકાઈ રહ્યા હતા ! તે કશું જ બોલી ન શક્યો. છેવટે માનિકાએ સહેજ થોથવાઈને જવાબ આપ્યો :
‘અંઅ…મમ્મી… અમે બહુ જલદી અહીંનું કામ પતાવીને ત્યાં આવી જઈશું.’
માનિકાનો ફોસલાવતો જવાબ સાંભળી રત્ના કંઈ જ ન બોલી ! થોડીવાર સુધી માની લાગણી અને દીકરાની લાચારી વચ્ચે મૂંગો સંવાદ રચાયો, અને રત્નાની આંખોનાં ખૂણા ભરાઈ ગયા ! અચાનક રત્નાએ હસતાં ચહેરે આયશાનાં માથે હાથ મૂકતાં કહ્યું, ‘હંઅઅ… જો કે હું અને આયશા અહીં ઘણાં ખુશ છીએ. તમે શાંતિથી ત્યાનું કામ પતાવીને આવો. મારે કોઈ ઉતાવળ નથી. આ તો જરા અમથું…..’ તે આગળ ન બોલી શકી અને આંખો લૂછવા લાગી ! થોડીવાર પછી સ્વસ્થ થઈ ગળું સાફ કરતાં બોલી, ‘અહીં તો અમે ભલાં ને અમારું મહિલા મંડળ ભલું !!… અને પાછું આ વર્ષે મંડળમાં થોડી વધારે મહિલાઓને જોડવી છે. જો બની શકે તો…. મંડળના વાર્ષિક કાર્યક્રમમાં હાજરી આપશો તો વધુ સારું રહેશે….’
‘અમે જરૂર આવીશું મા…’ વિનોદ હર્ષભેર બોલી ઊઠ્યો અને તેની વાતમાં માનિકાએ પણ સૂર પુરાવ્યો, ‘હા, મા… અમે જરૂર આવીશું.’
ડોરબેલ રણકી ઊઠી.
‘અંઅ… લાગે છે દરવાજે મંડળનાં ટિફિન લેવા કોઈ આવ્યું છે. મારે જવું પડશે.’ રત્નાએ વિનોદ અને માનિકા સામે જોયું અને તરત જ કોમ્પ્યુટરરૂમમાંથી બહાર નીકળી ગઈ ! રત્નાને આમ અચાનક જ નિરાશ થઈને જતાં જોઈ આયશાને થોડી નવાઈ લાગી ! રત્ના ગઈ કે તરત જ વિનોદે આયશાને પૂછ્યું :
‘આયશા, વોટ ઈઝ હેપનીંગ ? હમણાં હમણાંથી મા અમને ત્યાં આવવાનું ઘણું કહે છે. એવી તો કઈ અગત્યની વાત છે કે મા પર્સનલી કહેવા માંગે છે ?’
આયશાએ વિનોદ તરફ જોયું અને ધીમેથી તેનાં ચહેરા પર હાસ્ય રેલાયું, ‘પાપા, હજુ એક ગુડ ન્યૂઝ આપું ?…’ અને આયશાએ એકદમ એક્સાઈટેડ થઈને કહ્યું, ‘દાદી ઈઝ ઈન લવ પાપા… દાદી ઈઝ ઈન લવ…!!’ … અને વિનોદનું મોં ખુલ્લું રહી ગયું ! તેણે આશ્ચર્યથી માનિકા સામે જોયું અને બંનેએ એકસાથે આયશાને જોરથી પૂછ્યું : ‘વ્હોટ…?’
આયશાએ પૂરા વિશ્વાસથી કહ્યું, ‘યસ પાપા… દાદી હેઝ ફૉલન ઈન લવ !’
‘મા ને….’ વિનોદ થોડો ખચકાયો. તેણે મીઠી મૂંઝવણ સાથે પૂછ્યું, ‘મા ને લવ થઈ ગયો છે ? બટ…હાઉ ?’
‘…એન્ડ વિથ હૂમ ?’ માનિકાએ પણ એક્સાઈટેડ થઈને પૂછ્યું.
‘મિ. વાર્ધક્ય !’ આયશાએ કહ્યું, ‘મિ. વાર્ધક્ય નામ છે… કદાચ એ પણ દાદીની જેમ એકલાં જ છે, અને હમઉમ્ર પણ લાગે છે ! દાદી એમની સાથે રોજ ચેટ કરે છે, અને એ પણ રાતે… એકલાં….’ આયશા અત્યંત તોફાની શબ્દો સાથે બોલી ! આ સાંભળી વિનોદ અને માનિકાને વધુ આશ્ચર્ય થયું ! તેમણે હસતાં હસતાં કહ્યું, ‘વેલ… એટલે કે…. મા હવે મીંગલ થવા માંગે છે, રાઈટ ?’
જવાબમાં આયશાએ હસતાં હસતાં કહ્યું : ‘…મે બી !’
‘અંઅ…આયશા… લુક….’ માનિકાએ રસ દાખવ્યો, ‘તું રત્નામા અને મિ.વાર્ધક્યની મીટીંગ ગોઠવને ! રત્નામા મિ. વાર્ધક્યની સાથે જો ખરેખર ઈન્ટરેસ્ટેડ હોય તો….’ માનિકા અટકી, અને વિનોદ સામે જોઈને પૂછ્યું, ‘…વ્હોટ ડુ યુ સે, વિનોદ ?’
‘હુ એમ આઈ ટુ સે સમથિંગ અબાઉટ ધીસ મેટર, માનિકા ?…. આઈ મીન….’ વિનોદ મૂંઝાયો અને આયશા તરફ જોઈ થોડી વાર પછી કહ્યું, ‘ગો અહેડ…. આઈ’મ રેડી.’
‘ઓ.કે. ધેન….’ આયશા ખુશ થઈ ગઈ, ‘આઈ’લ એરેન્જ ધ મીટીંગ સૂન !’
****
‘મિ. વાર્ધક્ય, આજે ફરી વિનોદને મેં અહીં આવવાનું કહ્યું, જો કે હું જાણું છું કે તેઓ અહીં નહીં જ આવી શકે !’ રત્ના મિ. વાર્ધક્ય સાથે મોડીરાતે કોમ્પ્યુટર પર વોઈસકોલ કરી રહી હતી, ‘હું જ એવી અભાગી છું કે… યુવાનીમાં પતિને ખોયો, અને ઘડપણમાં પુત્રને ખોઈ રહી છું ! મહિનાઓ વીત્યા… છતાં વિનોદ અહીં આવવાનું નામ પણ લેતો નથી !’
‘….પણ તમે ઘડપણ વિશે આવું ઘસાતું શા માટે બોલો છો ?’
રત્નાએ મિ.વાર્ધક્ય સામે હૃદય ખોલ્યું, ‘શું કરું મિ.વાર્ધક્ય ? યુવાનીના સંઘર્ષકાળમાં પણ આવો વલોપાત નથી થતો, જેવો અત્યારે થાય છે ! વય વધવાની સાથે એકલતા પણ વધતી જાય છે, એટલે નિરાશ થઈ જવાય છે.’
‘તમારે એ યાદ રાખવું જોઈએ કે વધતી જતી વય એ કોઈ આફત નથી, પણ અનુભવોનું ઉચ્ચતમ એવરેસ્ટ છે ! એ એક એવી કલા છે કે જે ઘડપણમાં પણ હૃદયને યુવાન રાખે છે, અને આ કલા દરેક વૃદ્ધોએ જાતે જ શીખી લેવી જોઈએ. આપણું ઘડપણ વ્યથા, વેદના અને વલોપાતમાં જ પૂર્ણ થાય એ જરૂરી નથી, પણ જરૂરી એ છે કે આપણા બાળકોએ કરેલા નિર્ણયો પર આપણે કેટલો વિશ્વાસ મૂકીએ છીએ ?’ રાતની એકલતા અને સન્નાટામાં મિ. વાર્ધક્યનો ઘેરો અવાજ જાણે રત્નાને પરિવર્તિત કરી રહ્યો હતો…. બદલી રહ્યો હતો !… રત્ના વિચારમાં પડી ગઈ !
‘આખી જિંદગી એકલતા દૂર કરવા હું હંમેશા કોઈકને ઝંખતી રહી છું, મિ. વાર્ધક્ય ! મારા પતિને, પુત્રને અને…’ રત્ના ચૂપ થઈ ગઈ… થોડીવાર પછી તે બોલી, ‘બધી રીતે સુખ મળ્યું હોવા છતાં પણ એમ લાગે છે કે જાણે હવે હૃદય કોઈક અંગત હોય એને ઝંખી રહ્યું છે !’
થોડીવાર રૂમમાં શાંતિ છવાઈ રહી ! પછી….
‘રત્નાજી, શું હું તમારો અંગત મિત્ર બની શકું ?’
….અને રત્ના ચૂપ થઈ ગઈ ! તેનું હૃદય ભરાઈ ગયું. આંખો ભીંજાઈ અને આંસુ ગાલવાટે થઈ વહી રહ્યા.
‘મિ. વાર્ધક્ય ! એકમાત્ર તમેજ તો છો કે જેણે મને છેલ્લા છ મહિનાથી સંભાળી છે, સમજાવી છે….’ તેનો અવાજ રૂંધાઈ ગયો, છતાં પણ તે હૃદયથી બોલતી રહી, ‘…એક સાચા મિત્ર બનીને આજ સુધી મને જેણે સાચવી છે, બદલી છે…. એ તમે જ તો મારા અંગત છો, મિ. વાર્ધક્ય !’ … અને રૂમમાં ફરીથી શાંતિ છવાઈ ગઈ !
‘દાદી….’ આયશાએ રત્નાનાં ખભા પર હાથ મૂક્યો અને કહ્યું, ‘શું આપણે વાર્ધક્ય અંકલને મળી શકીએ ?’
*****
નવરંગપુરાની એક જાણીતી કોફીશોપમાં રત્ના અને આયશા, મિ. વાર્ધક્યની રાહ જોતા બેઠાં હતા. અડધો કલાક વીતી ચૂક્યો હોવા છતાંપણ મિ. વાર્ધક્ય ક્યાંય દેખાતાં ન હતા ! વેઈટર ત્રીજી વખત ઓર્ડર લેવા આવ્યો, તેથી આયશાએ ઓર્ડર આપ્યો, ‘ટુ કોલ્ડ કોફી…’
‘ઓ.કે. મે’મ….’ વેઈટર જતો રહ્યો અને આયશાએ રત્ના સામે જોઈ પૂછ્યું, ‘દાદી, એક વાત પૂછું ? તમે વાર્ધક્ય અંકલને જોયા છે ખરા ?’
રત્નાએ નકારમાં માથું હલાવ્યું, ‘ના.’
આયશાને આશ્ચર્ય થયું, પણ તે કશું ન બોલી અને આજુબાજુ જોવા લાગી. થોડીવાર પછી તેણે ફરી પૂછ્યું, ‘દાદી, મને એક વાત કહેશો ? તમારી અને વાર્ધક્ય અંકલની મિત્રતા કેવી રીતે થઈ ? આઈ મીન… એકબીજાને જોયાં વગર ?’
આયશાની આતુરતાથી રત્નાનાં ચહેરા પર હળવું સ્મિત ફરકી ગયું ! તેણે કહ્યું, ‘અમારી મૈત્રી આજના જેવી થોડી હોય, દીકરી ? અમારી મિત્રતા તો બસ… થઈ ગઈ ! મિ. વાર્ધક્યએ મારી સાથે વાત કરવાની ઈચ્છા દર્શાવી અને અમે ઘણી બધી, કલાકો સુધી વાતો કરતાં થઈ ગયા…! મિ. વાર્ધક્ય પોતાની વાતોથી મારી એકલતા, નિરાશા બધું જ ભુલાવી દેતાં. ઘડપણમાં કેમ જિવાય, એ એમણે મને શીખવ્યું ! એક વાત કહું દીકરી ?’ રત્નાએ આયશા તરફ જોઈ ભાવથી કહ્યું, ‘તારો ખૂબ ખૂબ આભાર, કે તેં મને કોમ્પ્યુટર શીખવાડ્યું… જેના કારણે હું મિ.વાર્ધક્ય જેવાં દોસ્તને મળી શકી !’
આયશાને રત્નાદાદીની આંખોમાં નિર્દોષ મિત્રપ્રેમ દેખાઈ રહ્યો હતો ! થોડીવાર પછી તેણે ચહેરા પર સ્મિત કરી કહ્યું, ‘યૂ નો દાદી, થોડીજ વારમાં આપણે વાર્ધક્ય અંકલને મળવાના છીએ…. હું તો ઘણી એકસાઈટ છું, તમને કશું નથી થતું ?’
રત્નાએ આયશા સામે જોઈ શાંતિથી જવાબ આપ્યો, ‘ના, મને એવું કશું પણ નથી થતું. પણ ડર લાગે છે કે….’ રત્ના અટકી અને થોડી નિરાશાથી કહ્યું, ‘….એ નહિ આવે તો ?’
‘દાદી, મને લાગે છે કે…..’ આયશાએ એક વૃદ્ધઅંકલને પોતાની તરફ આવતા જોઈ કહ્યું, ‘વાર્ધક્ય અંકલ આવી ચૂક્યા છે !’ રત્નાએ તરત જ, આયશા જે તરફ તાકી રહી હતી, તે તરફ જોયું. સપ્રમાણ બાંધાવાળું શરીર, તદ્દન કલીનશેવ તથા ઉંમરને અનુરૂપ ગોગલ્સ અને લાઈટ રેડ કલરનું ચેક્સવાળું ઈન કરેલું શર્ટ પહેરી પાંસઠેક વર્ષની એક પ્રભાવશાળી વૃદ્ધ વ્યક્તિ સ્ફૂર્તિલી ચાલે તેમના તરફ આવી રહી હતી ! ‘શું આ જ મિ. વાર્ધક્ય હશે ?’ રત્નાનું અંતરમન પૂછી રહ્યું….. પણ ના ! એ વ્યક્તિ તો સડસડાટ તેમની બાજુમાંથી નીકળી ગઈ… આયશા અને રત્ના તેમને જતાં જોઈ રહ્યા !
‘સ્ક્યૂઝ મી, શું આપ જ રત્ના આંટી છો ?…..’ અચાનક જ કોઈનો અવાજ સાંભળી રત્ના અને આયશાએ તે તરફ જોયું. એક હેન્ડસમ યુવાન, ચહેરા પર સ્મિત સાથે, તેમને પૂછી રહ્યો હતો. રત્ના તે યુવાનની સામે પ્રશ્નાર્થ નજરે જોઈ રહી. આયશાએ પૂછ્યું :
‘તમે કોણ ?’
‘જી. મારું નામ વિવાન છે.’ તે યુવાને પોતાનું નામ જણાવી દૂર ઈશારો કરતાં કહ્યું, ‘એક વૃદ્ધ અંકલ મને ત્યાં મળ્યા, એમણે આ કવર તમને આપવા કહ્યું છે.’ તેણે ખિસ્સામાંથી એક કવર કાઢી સામે ધર્યું. રત્ના વિવાને બતાવેલી જગ્યા તરફ મિ.વાર્ધક્યને શોધવા લાગી. આયશાએ વિવાને ધરેલું કવર હાથમાં લીધું. કવર પર લખ્યું હતું, ‘મારી અંગત મિત્ર, રત્નાજી માટે….’
‘….અને આ કવર તમારા માટે છે !’ વિવાને બીજું કવર આયશા તરફ ધર્યું. આયશા વિવાન સામે જોઈ રહી. તેણે બીજું કવર હાથમાં લીધું. તેની પર લખ્યું હતું : ‘જસ્ટ ફોર, આયશા…’
‘બાય…. સી યુ સૂન..’ આટલું બોલતાંની સાથે જ બીજી જ પળે વિવાન નામનો હેન્ડસમ યુવાન આયશાની નજરોથી અદશ્ય થઈ ગયો. વેઈટર આવ્યો અને બે કોલ્ડ કોફી ટેબલ પર સર્વ કરી જતો રહ્યો. રત્નાએ સજળ આંખોથી આયશા તરફ જોયું. પછી ધીમેથી કવર હાથમાં લીધું અને વાંચ્યું, ‘મારી અંગત મિત્ર, રત્નાજી માટે…’ થોડીવાર પછી તેણે એ કવરમાંથી કાગળ કાઢ્યો…. તેમાં લખ્યું હતું….
પ્રિય મિત્ર રત્નાજી,
છે વાર્ધક્ય એક અહેસાસ, નથી એ કોઈ વ્યક્તિ જીવંત,
રોજ મળીશું, રોજ બોલીશું, જ્યારે દુઃખ આવી પડે અનંત !એકલતા છે રત્ના માંહી; વ્યથા, વેદના અને વલોપાત,
યુવાન મન, યુવાન હૃદય, એને જ શોધી કાઢો તમે આજ !વાર્ધક્ય કોણ છે ?….શું છે ? ક્યાંય ન શોધવા જશો ફરી,
વાર્ધક્ય એટલે જ છે વૃદ્ધત્વ, મળીશું આપણે વારે ઘડી !આપનો અંગત મિત્ર,
મિ. વાર્ધક્ય.
બીજી તરફ આયશા પોતાના કવરમાંથી કાગળ કાઢી વાંચી રહી હતી.
‘આયશા,
મારું નામ વિવાન છે. ઈન્ટર કૉલેજ ડાન્સ કોમ્પિટિશનમાં તમને પહેલીવાર જોયા. અને બસ જોતો જ રહી ગયો ! તમારા જેવી સુંદર યુવતી મેં ક્યારેય જોઈ નથી અને હવે જોવા પણ માંગતો નથી ! મારી ઈચ્છા આ ઓળખાણને પ્રેમમાં ફેરવવાની છે, અને બની શકે તો પરિણયમાં પણ ! હજુ વાતો તો ઘણી કહેવી છે… પણ હવે જો કરીશું તો રૂબરૂ જ. કારણ કે સમય અને સ્થળની નજાકતને જોતાં અત્યારે કહેવું અયોગ્ય રહેશે. બીજી અગત્યની વાત એ છે કે રત્ના આંટીનાં અંગતમિત્ર મિ.વાર્ધક્ય ક્યારેય તેમની સામે નહિ આવે. કારણ કે આ ત્રેવીસ વર્ષનો વિવાન જ મિ.વાર્ધક્ય છે, અને મિ.વાર્ધક્યને રત્ના આંટીના સાચા મિત્ર જ બની રહેવું વધુ પસંદ છે !
આયશાનાં પ્રેમને પામવા ઈચ્છુક
વિવાન.
Print This Article
· 
Save article As PDF · 
Subscribe ReadGujarati
તદ્દન નવો વિષય છે. વિવાનનું પાત્ર અદ્ભૂત છે. યુવામાનસ કેવું સર્જનાત્મક હોય છે, એ આ વાર્તાના સર્જનથી ખ્યાલ આવે છે. ‘બીજાનો વિચાર’ કરવાનો સ્વભાવ વિવાન જેવા પ્રેમથી ભરેલા માણસનો નિર્દેશ કરે છે. સર્જકને અભિનંદન. નિર્ણાયકોને આદર !
અને હા, આંતરરાષ્ટ્ર્રીય વાર્તાસ્પર્ધાના આયોજક શ્રી મૃગેશભાઈનો ઋણસ્વીકાર. તેઓ તદ્દન નવોદિતો પાસે શ્રેષ્ઠ વાર્તા લખાવે છે. આ તો દાયણ પાસે ગાયનેકોલોજીસ્ટનું કામ સફળતાપૂર્વક કરાવી લેવા જેવી વાત છે.
અતિ સુંદર ક્થા. લેખક ને હરી પ્રથમ આવવા બદલ અભિનંદન
અભિનંદન યજ્ઞેશભાઈ,
ખૂબ જ સુંદર નાવિન્યસભર સર્જન. સર્જકમાં અને વાર્તામા યુવા પેઢીની maturity દેખાય છે.
એક્દમ અદ્દ્ભુત ક્થા!!!
Hearty Congratulation of expressing such a good thing in beautiful dialogues and letters with exposing real truth. May I know your address and e-mail ID.?
Dr. Janak Shah
You can get his address from here : http://www.readgujarati.com/competition-result/
he has no email-id.
મિ. વાર્ધક્ય વાર્તાના લેખકને અભિનંદન. વિવાને આયશાને જીતવા રત્નાના ઉમંગોને ઠેસ પહોચાડી હોય તેવું કેમ લાગે છે?
NICE &BEUTIFUUL
Many Many Congratulations to Shri Yagneshbhai for such a good story. The narration and dialogues are really nice. Judges are also to be complemented for selecting the story as the first rank.
And needless to mention about Shri Mrugeshbhai for providing the requisite platform to young and new writers.
નવિન વિચાર અને નવિતાને આઘુનિક વારતામા લઈ આવનાર લેખકને અભિનદન વલ્લભ ભક્ત
Totally unexpected end of the story ….. speechless…
Heartly congratulations to the writer of the story …
મિ.વાર્ધક્ય- લેખ ને રીડગુજરાતી આંતરરાષ્ટ્રીય ગુજરાતી વાર્તા-લેખન સ્પર્ધા 2011 માં પ્રથમ ક્રમાંકે વિજેતા થવા માટે યજ્ઞેશભાઈ ને હાર્દિક અભિનંદન. બહુજ સારો લેખ.
ખુબ જ સરસ યગ્નેશભાઈ ને હાર્દિક અભિનદન બહુજ સારો લેખ.
Good story .But to reach to Ayshee.Vivan has
misguided ratna auntie. When She will know the
fact, what will be her condition(Ratnas) ) that
vivan has not thought of .He is a selfish guy.
Dr Narayan Patel. Ahmedabad-14
વર્તાની ગુંથણી સરસ. લેખકને અભિનંદન. કદાચ વિવાનનો આશય સારો હોય, તેમ છતાં, મૃગજળ એ મૃગજળ છે અને દુર દેખાતું પાણી નથી જ, જેને જોઇને દિલને ટાઢક વળેલી.
જૂઠની બુનિયાદ પર, કોઇના પણ ઇમોશન્સ સાથે રમત રમવી, ગમે તેટલો શુભ આશય હોવા છતાં, કોઇનું જીવતર ઝેર કરી શકે છે જ્યારે તેને સાચી વાતની જાણ થાય. વાર્તામાં વાસ્તવિકતા હશે, પણ યોગ્ય દિશાસુચક કહિ શકાય નહિ.
વૃધ્ધાવસ્થામાં આપણી સમાજરચના અનુસાર, સ્ત્રીને કંપેનિયનશીપ કરતા વધારે બાળકોનો સ્નેહ અને નીકટતા જોઇતી હોય છે. (હા, જો કોઇ યોગ્ય સાથી મળે, તો એ સરસ વાત બને, પણ ન મળે તો કોઇ ને પણ આ રીતે છેતરવાનો અધિકાર નથી.)
આ વાર્તા કઇ દિશા તરફ હતી?
અંત વાંચીને એક વાચક તરીકે મને યોગ્ય ફીલીંગ ના થઈ. તો જો ખરેખર કોઇ રત્ના સાથે આમ બને તો? વિચારવું પણ અશક્ય. રત્નાના ઇમોશન્સ સાથે શું આખી જીંદગી, જુદા જુદા પુરુષપાત્રો રમત જ રમશે?
કદાચ હું વાર્તામાં રત્નાના પાત્ર સાથે ગુંથાઇ ગઇ હોઇશ એટલે મને અંત વિશે વધુ ચચરાટી થઇ. sorry.
Agree.
i am also expecting some old age person in the end, who can accompany her. How long a young man will go on this..!from grandma’s point of view its totally unexpected to be so.
but any way, this is a just a story.
and many Congrats to Yagnesh kumar for such brilliant story in very first attempt.
બીજી વાત, આયેશાએ આવા યુવાનને પસંદ ના જ કરવો જોઇએ. જે એની દાદીના ઇમોશન્સ સાથે રમી શકે છે, એ માણસ, વાસ્તવિક કે પીઢ કે યોગ્યજીવન સાથી બની શકે? આયેશા કેનેડા નહિં રહેતા, અહિં સમાજસેવાનું કામ કરે છે, મતલબ એ વિચારોમાં સ્પષ્ટ અને સંવેદનશીલ વ્યક્ત છે.
આ વાર્તા છે, રીઆલીટી કે રીઅલ લાઈફ સ્ટૉરી નથી, અને હૉત તૉ પણ આયેશા, વિવાન અને રત્નાજી ની જીંદગી છે, એમને હક છે અને મેચ્યૉર છે એમનાં નિર્ણય લેવા માટે ઃ)
Thanks,
I already said. ‘કદાચ હું વાર્તામાં રત્નાના પાત્ર સાથે ગુંથાઇ ગઇ હોઇશ એટલે મને અંત વિશે વધુ ચચરાટી થઇ. sorry.’
I totally agree with you….. Hiral. રીઅલ લાઈફ સ્ટૉરી હૉત તૉ પણ આયેશા, વિવાન અને રત્નાજી ની જીંદગી છે, એમને હક છે અને મેચ્યૉર છે એમનાં નિર્ણય લેવા માટે,.. તે યોગ્ય નથી જ કારણ કે વ્યક્તિના જીવન ની અસર સમાજ પર પડતી હોય છે. અને આયેશા, વિવાન અને રત્નાજી પણ સમાજ નો જ એક ભાગ છે. તે તેમની મરજી થી સ્વછંદી રીતે ના વતીઁ શકે.દુનિયા માં સંબધો ત્રણ સ્તરે સ્વીકાયઁ બને તો જ તે સંબધો સાચા અને, સ્વસ્થ સંબધો બને…એક..અંગત સ્તરે, બીજુ…સામાજીક સ્તરે, ત્રીજું…પરિસ્થિતિનાં સ્તરે.
ત્રણ માં થી એક ની પણ જો કમી હોય તો સંબધ શક્ય જ નથી.
very nice story..
મિ. વાર્ધક્ય વાર્તાના લેખકને અભિનંદન. વિવાને આયશાને જીતવા રત્નાના ઉમંગોને ઠેસ પહોચાડી હોય તેવું કેમ લાગે છે?
સરસ વાર્તા.એવો અર્થ પણ કાઢી શકાય કે,પ્રેમ એ એવું તત્વ બનીને આવે જેને કોઈ ઉંમર હોતી નથી..અને રત્નાને કોઈ સ્થૂળ વ્યક્તિ નહિ,પણ લાગણીભર્યા શબ્દોની જ જરુર હોઈ શકે.
WOW!!! NICELY done.. great story and message!!
શ્રી યજ્ઞેશભાઈએ આ વાક્ય સરસ મુક્યું છે .વાર્ધક્ય એટલે જ છે વૃદ્ધત્વ, મળીશું આપણે વારે ઘડી ! વાર્ધક્ય ટાયટલ પણ સરસ પસંદ કર્યું છે અને જેઓને વાર્ધક્યનો અર્થ ખબર ન્ હોય તેઓને આ કોઈ પાત્રનું વાસ્તવિક નામ લાગે . વાર્તાની શૈલી અને વિષય સરસ છે .
શ્રી યજ્ઞેશભાઈની આ વાર્તા વાંચતા વાંચતા કાઝલ ઓઝા વૈધની વાર્તા ચાંલ્લો યાદ આવી ગઈ . કાઝલબેનની વાર્તામાં પણ એક વિધવા વહુ વિધવા સાસુને ઘડપણમાં પરિચિત પ્રોફેસર સાથે મિત્રતા કરાવે છે અને તે બન્ને એક થઇ જાય તેવું વિચારતી હોય છે અને તે માટે ગોઠવણ પણ કરે છે . આ વાર્તામાં આયશા જે રીતે રત્ના દાદીને મિ વાર્ધક્ય સાથે મિત્રતા કરાવવા માંગે છે .
વાહ..વાહ.. નવો વિચાર, કોઈ વધુ પડતા વેવલા નેરેશન અને ડિસ્ક્રિપ્શન વગર સચોટ રીતે કહેવાયેલી વાર્તા… અને ઉપર હીરલે અને હાર્દિક વચ્ચે જે વાત થઈ એ જ બતાવે છે કે પાત્રાલેખનમાં દમ છે. પાત્રો ડિસ્કસ થઈ રહ્યા છે. અને વાર્તા દર વખતે દિશાસૂચક જ હોય, જજમેન્ટલ જ હોય એવું જરૂરી નથી..ઘણી વખત એમાંથી શું સમજવું એ વાંચકે નક્કી કરવાનું હોય છે…અને એમ કરવામાં ઘણી વખત વાર્તાની ઇન્ટેન્સિટી ઓર વધી જાય છે…. જોરદાર..કીપ ઇટ અપ..
વાર્તા લખી સારી છે, પરંતુ તેનો અંત ખરેખર હાસ્યાસ્પદ છે.
વિવાનનુ પાત્રાલેખન એક sick, absurd, twisted વ્યક્તિ સૂચવે છે.
જો વાર્ધક્યનું પાત્ર ખરેખર હોત, અને તેઓ અંત માં મળ્યા હોત, તો વાર્તા વધુ સારી રહેત.
પરંતુ, લેખકનો ઉદ્રેશ્ય વાંચકોને આંચકો લાગે તેવો twist આપવાનો હોય તેમ લાગ્યુ.
Mr. Yagnesh should watch Shyamlan’s film ‘The Village’ that could demonstrate the consequences of unnecessary and preposterous twist endings.
Very nice story. Keep it up.
It’s really a very good story but the concept is taken from The Test of True Love- a well known english
short story( Perhaps by O’ Henry)…Anyway hearty congrats…
Gajanan Raval
Greenville-SC,USA
Great Story and Excellent naration.
It is really awesome story! Friend can change the attitude towards life.
This story deserves to be on top. Thanks
ખુબ સરસ!!! વિવાન નુ પાત્ર ખૂબ સુંદર!!! મને નથી લાગતુ કે વિવાને આયશાને જીતવા રત્નાના ઉમંગોને ઠેસ પહોચાડી હોય!!! ધ્યાન થી વાચીએ તો ખ્યાલ આવે છે કે મિ. વાર્ધક્ય અને રત્ના તો ૬ મહિના થી વાતો કરે છે જ્યારે વિવાન તો આયશા ના પ્રેમ મા તાજેતર મા જ (during dance competition) પડ્યો છે. લેખક ને અભિન્ંદન!!!!
કોઈપણ વ્યક્તિએ ક્યારેય ભગવાન ને જોયો નથી, છતાં દરેક ને ભગવાન સાથે એક અંગત સંબધ હોય છે. આસ્થા નો, શ્રધ્ધા નો, ભક્તિનો, પ્રવિત્ર સંબધ.ભગવાન તરફ થી પણ એક ઔલોકીક શક્તિ પ્રેરણા પુરી પાડે છે. ગમે તે પરિસ્થિતિ માં જીવવાની તાકાત આપે છે. ભગવાન સાથે મુલાકાત ગોઠવાતી નથી કે,નથી ભગવાન કોઈ ને મુલાકાત આપતો.
વાતાઁ ને કંઈ રીતે મૂલવવી, માત્ર વાતાઁ તરીકે વાંચી આનંદ પામી ભુલી જવી, કે લાગણી ની દ્રષ્ટિ એ, કે આજ ના આધુનિક સમય પ્રમાણે. જો વિવાન માત્ર રત્ના ને બે માં થી માત્ર કાઈ પણ એક પ્રત્ર આપી ને જતો રહ્યો હોત તો વાતાઁ લાગણી ની દ્રષ્ટિ એ ઉચ્ચકક્ષા એ પોંહચત. આજ ના આધુનિક સમય પ્રમાણે આજ ના યુવાનો ને વળી મોબાઈલ, ઈન્ટરનેટ, બાઈક, પાટીઁ, મોજ માં થી સમય જ કયાં છે, જે વૃધ્ધો માટે લાગણી થી વિચારે.એને જો વિચારે તો પેહલા પોતાના ઘરનાં વૃધ્ધો માટે લાગણી થી વિચારે કે કોઈ સુદંર યુવતી ની દાદી માટે લાગણી થી વિચારે.અને જો દાદી માટે લાગણી થી વિચારે તો દાદી સુધી જ સીમિત રહે. યુવતી સુધી પોંહચવાની જરૂર નથી. વિવાન નું પ્રાત્ર હાઈપ્રોફાઈલ, પ્રોફોસ્નલ, હાઈફાઈ, પોલિટિશયન જેવું લાગે છે. જે દાદી ના માધ્યમથી યુવતી સુધી પોંહચવા અપ્રસ્તુત વ્યક્તિ ને નામે લાગણી નું રાજકરણ વાપરતું હોય.આ વાતાઁ હજુ જો આગળ વધે અને, દાદી ને યુવતી વાળા પ્રત્ર ની બાબત, જો યુવતીના પિતા ને આ પ્રત્ર ની બાબત ખબર પડે, પછી શું તે લખવું મુશ્કેલ લાગે છે. યુવતી પાસે આ રીત નો, અને આ રીતે પ્રસ્તાવ મુકવો પણ વિવાન નામ ના પ્રાત્ર ના વ્યક્તિત્વ ને હાની પોંહચાડે છે. જે પ્રાત્ર વાતાઁના અંતે એક અવિસ્મરણિય, ભુલીના શકાય તેવી (ઉપર કહ્યુ તેમ ભગવાન જેવી) છાપ છોડી જવું જોયએ તેવું હોવું જોયતું હતું, પરંતુ, વિવાન નું પ્રાત્ર એક આખી અલગ જ વિચારસરણી ઉભી કરે છે.જો આ રીત નો સંદેશ યુવાનો સુધી પોંહચે તો યુવાનો સમાજ માં લાગણી નો દુરઉપયોગ જ કરે.
સાહિત્ય ની અસર જીવનઘડતર માં પડતી હોય છે. સાહિત્ય સાચો સારો સંદેશ આપે તે પ્રકાર નું હોવું જરૂરી છે.
બાકી જો વાતાઁ ને વાતાઁ તરીકે જ જોવા ની હોય તો ..તો અત્યંત સુંદર. અમિતાબ નું એક ગીત સાચું જ છે.
“કીતાબો મેં છપતે હે ચાહત કે કિસ્સે, હકિકત કી દુનિયા મેં ચાહત નહી હે…….”
કૈક અલગ…..ઘણું સરસ…….મજ્જા આવી !!! આવું કૈક લખવાનો પ્રયત્ન કરવો જ રહ્યો…..
યગ્નેશકુમાર રાજપુત ને અભિનન્દન……………….! આજ ના સમય ને અનુરુપ વાર્તા લખવા બદલ….
સરસ વાર્તા.એવો અર્થ પણ કાઢી શકાય કે,પ્રેમ એ એવું તત્વ બનીને આવે જેને કોઈ ઉંમર હોતી નથી.. .
ખુબ સરસ . . . . . . .
A good story vey near to true life situation. In silver years of life even an imiginary company or friend is also good.Congrates to author and to yu for organising event other wise good gujaratishort stories are becoming a matter of past.
It’s just mindblowing and awsome…… Nice story….. Mr.vardhakya play good job……
પ્રથમ ક્રમે આવેલી આ વાર્તા વાંચીને સહેજે એના પછીના ક્રમે આવેલી વાર્તા વાંચવાની જિજ્ઞાસા જાગી છે. રત્ના કૉમ્પ્યુટર પર વૉઈસકોલ કરી રહી હતી ત્યારે શંકા ગઈ અને કૉફી શૉપમાં મિ. વાર્ધક્યને ક્યારેય જોયા નથી એમ વાત થઈ ત્યારે શંકા વધુ દ્ર્ઢ થઈ કે મિ. વાર્ધક્ય ખરેખર હશે નહી. વિવાન જ્યારે આવીને ઊભો રહ્યો ત્યારે પણ લાગ્યું કે એ જ વાર્ધક્ય છે.
આપણે વારંવાર નવી પેઢીને જ ઈન્ટરનેટ અને ચેટીંગ વિશે સજાગ કરવાના પ્રયત્ન કરીએ છીએ પણ જૂની પેઢી પણ એનો શિકાર થઈ શકે છે એ આ વાર્તાની બીજી બાજુ છે અને રત્ના મોટી ઉંમરે ફક્ત સમવયસ્કનો સાથ ઝંખતી હોય છતાં જો એના પોતાના પથદર્શક વિશેના ખ્યાલ કડડભૂસ થાય તો એ છેતરાયાની લાગણીથી વધુ ભાંગી પડે.
રત્ના ક્યાંય કહેતી નથી પણ એના મનમાં વાર્ધક્ય યુવાન તો નહી જ હોય .
વાર્તા સમકાલીન બનાવવાનો સારો પ્રયત્ન કર્યો છે પણ ક્યાંક કશું તૂટી જતું હોય તેમ લાગે છે. લેખકનો પ્રયાસ વાંચકને વિચારતો કરી મૂકવાનો હોય તો એ એમાં સફળ થયા છે.
પ્રથમ આવવા બદલ અભિનંદન.
simply good1…nice story ..
Very nice story. The story line is completely different. Congratulations Mr. Yagneshkumar Rajput for winning first prize in this ReadGujarati International Story Competition.
Hope we will get chance to read more and more stories written by you. Thank you for sharing this story with us.
આ વાર્તા પ્રથમ ક્રમાંકે આવી તો બીજી બધી આનાથી યે થર્ડ ક્લાસ હશે? આ વાર્તા એટલી ભંગાર છે અને એનો કથા બીજ પણ એટલો થર્ડ ક્લાસ છે કે એ વાંચીને અરેરાટી થઇ ગઈ. આવું કશું જ વાસ્તવમાં બનવાની શૂન્ય શક્યતાઓ અને એક ભયંકર વિચિત્ર કથા. કોઈ યુવતીને જોઈ અને એ વ્યક્તિ એના દાદી જોડે ચાટ કરવા માંડે એ સાંભળીને ખુબ જ વિચિત્રતા લાગે છે. અને એ લેખકો આવી વાર્તાને પ્રથમ ક્રમે મુકે છે.
અને એના બીજા બધા પ્રસંગો પણ રીલેટ કરી શકાય એવા નથી. વિનોદ કેનેડામાં અને એની દીકરી ઇન્દીઅમાં કેમ રહે છે? અને વિનોદ ત્યાં સેટલ છે કે નહિ એ બધુંયે થોડું ભેદી અને કન્ફયુઝ કરનારું છે.
આ સમિક્ષકો મને વારંવાર કુવામાંના દેડકા જેવા લાગેલ છે. એમને ચેટિંગ, કેનેડા, વિદેશ, કોફીશોપ એવું બધું વાંચીને જ મન એમનું ઠેકડા માંડવા મારે. અને એવા શબ્દો વાળી ઢંગધાડા વગરની વાર્તાને પ્રથમ ક્રમાંક આપી દે.
અને સહુથી નવાઈની વાત એ છે કે એકાદ જાણ સિવાય બધાને આ વાર્તા ગમી છે અને વાહ વાહ થઇ ગયું છે. (મારા આ અભિપ્રાયથી મારું તો આવી જ બનવાનું છે કારણ કે મને આ વાર્તા ના ગમી. અને આટલા બધા લોકોમાંથી મને એકલાને ના ગમી એ તો એનાથીયે ખરાબ!)
Among all the comments, I liked the most is yours… You’re not alone… Me tumhare sath hu… me too did not like that a woman is played with her emotions…
સરસ વાર્તા લખી છે. સુંદર
આ તો વાર્તા નહિ પણ ગુન્ચવણ વધારે લાગે ચ્હે.
અને આનો અન્ત એક્દમ બકવાશ …
હુ વિરેન શાહ સાથે સહમત ચ્હુ.
viren shah sachu kahe 6. mane pahela afsos thayo hato k hu aa varta spardha ma bhag na lai shakyo, pan have nathi thato. kem k aavi varta ne jo first no. malto hoy to varta na nirnayako na sahitya na gyan mate chokkas shanka upje 6. bhale pa6i teo mata lekhako kem na hoy !!
varta na aant ne thodo aagal lai javani jarur hati, je mujab aayesha vivan ne barabar no khakhdavi ne teno prastav na manjur rakhi ne potani dadi ne samali leti batavi hot to kaink thik laget. aa to aant ma shu thay 6 teni koi j vat nathi.
biji afsos ni vat a 6 k badha vachako ne aa stori nice lagi. gujrati sahitya nu to bhai aavi j banyu kahevay aa to.
gunvant shah saheb jeva o ne kai amsta j matru bhasa bachavva reli o nathi kadhvi padi !!
mate jago vachko jago. kaik samji vichari ne hanko bapla.
yagnik bhai ne pan apexa nahi hoy tevu result aapva badal nirnayako ne ghani khamma !!
viren shah ni vat sachi 6. aavi varta ne fist lavva badal nirnayako ne ghani khamma !!!
salu aa gujrati vachako ne shu thau 6.
hi… yagnesh …
mane aa story khub j pasand aavi. mane lage che ke aavi varta amara mitro lakhe ane ame ene response apipe e amara mate sadbhagy kahevay..best of Luk 4 your 1st story….
and bizi vatt k aajna yug ma Mr. vardhkya jeva mitra mali sake sato sath e pan dhyan rakhvu joie ke Ayesha mate..j…..Viven Avyo nahato ne……..?
so game tem best of luk….dear
Go ahead…….be happy…
યજ્ઞેશ,
મેં હમણા તારી વાર્તા વાંચી. ખૂબ જ સરસ વાર્તા છે. વાર્તા નો વિષય, માવજત, ભાષા બધું જ ઘણું ફ્રેશ છે. કંઈક નવું વાચ્યું હોય તેવો અનુભવ થયો.
ALL THE BEST FOR FUTURE…
Hi Yagnesh,
Really very nice story..
Very Fresh subject n treatment… Language is very simple n effective…
All the best for future….
Yagneshbhai, story bav j saras chhe… haju aano part-2 bani shake kharo?
aapno samaaj ek saari varta j nahi balke saara hetu ne pan etluj mahtv aape chhe. mate evu kaipan te samaj lakshi hoy toj maza aavse. nahi to maza maza j rahi javani.
though fantasy ,heart touching story
Nice