લઈ જાય છે – નીતિન વડગામા

પંથ જે તારા સુધી લઈ જાય છે.
એ અમીધારા સુધી લઈ જાય છે.

એક ઊંડી ને ઉઘાડી આંખ પણ,
કૈંક વરતારા સુધી લઈ જાય છે.

ભાંગતી રાતે બધીયે ભીંત આ,
કેમ ભણકારા સુધી લઈ જાય છે !

તેજને પ્રગટાવતો તણખો પ્રથમ,
છેક અંધારા સુધી લઈ જાય છે.

ઊડતો રહેતો સતત એ આગિયો,
સ્હેજ ઝબકારા સુધી લઈ જાય છે.

સ્વાંગ ફૂલોનો સજીને આખરે,
કોઈ અંગારા સુધી લઈ જાય છે !

એટલે માળા જપું છું શબ્દની,
એ મને મારા સુધી લઈ જાય છે.

One thought on “લઈ જાય છે – નીતિન વડગામા”

One thought on “લઈ જાય છે – નીતિન વડગામા”