[‘શબ્દસૃષ્ટિ’ સામાયિકમાંથી સાભાર.]
પોસ્ટરોની જેમ વંચાયા કરું,
રોજ ફાટું રોજ સંધાયા કરું !
સૂર્ય સાથે ઓગળું છું રણ મહી,
જળ બનીને હું જ સુકાયા કરું !
તું વસંતી રૂપની દુલ્હન બને,
બંધ કમરામાં જ ઘૂંટાયા કરું !
સ્પર્શ તારો યાદ આવે જે ઘડી,
મન મહીં હું રોજ ભીંજાયા કરું !
તું કથાના પાત્રને જાણે નહીં,
તું કદી વાંચે તો સમજાયા કરું !
આપણો તો કાયમી સંગાથ છે
ગાંઠ થઈને મનમાં બંધાયા કરું !
[‘ઉદ્દેશ’ સામાયિકમાંથી સાભાર.] કોઈ ખેતર, કોઈ મિલકત ના રહી, ગામમાં જાવાની હિમ્મત ના રહી. આંસુઓમાં સાવ ભૂંસાઈ ગઈ, બાપદાદાની વસિયત ના રહી. […]
[ રીડગુજરાતીને આ કૃતિ મોકલવા બદલ શ્રી મોરબીયાભાઈનો (મોરબી) ખૂબ ખૂબ આભાર. આપ તેમનો આ નંબર પર +91 9726502550 સંપર્ક કરી શકો […]
[‘અખંડ આનંદ’માંથી સાભાર.] દીકરો પરદેશ જો દોડી ગયો, એક સ્મરણ પાછળ સખત છોડી ગયો. લઈ ગયો આશિષ માતાની ભલે, નામના બંધન બધાં […]
[‘શબ્દસૃષ્ટિ’માંથી સાભાર.] ન અણસાર કોઈ ન કોઈ ઝલક છે, અને બચવાની પણ ન એકેય તક છે ! થયું ધ્વસ્ત ક્ષણમાં મનોવિશ્વ આખું, […]
3 thoughts on “ગઝલ – નટવર આહલપરા”
“તું કથાના પાત્રને જાણે નહીં,
તું કદી વાંચે તો સમજાયા કરું !”
ખુબ જ સુન્દર ગઝલ!
સુંદર ગઝલ.
સુન્દર ગઝલ