મારગ – ફારુક શાહ
June 30th, 2012 | પ્રકાર : કાવ્ય અને પદ્યસાહિત્ય | સાહિત્યકાર : ફારુક શાહ |
1 પ્રતિભાવ » મારગ રીંસે ભરાય એ પહેલાં
……… જોગી ભઈલા જાગો !
ઊઠી ડમરિયું ઉત્તરથી તે
………દખ્ખણ ઘોર કળાય
વેરણ-છેરણ દહાડા પ્રથમી
………માથે રે પછડાય
કઈ દિશેથી ઉપાય કરિયેં,
………કેમ કરીને ભાગો ?
હરખ ઉઠાવી માઈલા વેણે
………ગૂંથવાં સારાં વાનાં
સાંસની તોલે અંદર-બાહર
………ઝળહળતાં કરવાનાં
ગગનમંડળથી અમરિત વરસે
………એવે સાદે ગાજો
Related
Email This Article
·
Print This Article
·
Save article As PDF ·
Subscribe ReadGujarati
આ પ્રકારનું અન્ય સાહિત્ય:
-
કોને તરવા છે ભવસાગર
અમે તો જાશું વહેતા રે
ઝાકળ, ઝંઝા, તેજ, તિમિરને,
એમ જ સહેતાં સહેતાં રે
કોશેટે પુરાઈ ગયા છે પકડી રેશમતંતુ રે
ફરક પડે શું એને સઘળા ભલે ગણે ભૈ જંતુ રે
આંખ ઊઘડશે પાંખ ઊઘડશે
કેશવ કેશવ કહેતાં રે
ઝાકળ, ઝંઝા, તેજ, તિમિરને
એમ જ સહેતાં સહેતાં રે
પતંગિયાને હોય ન માળા
કોયલને ના શાળા રે
ડૂબકી દે ગંગામાં તોયે
રહે કાગજી કાળા રે
નામ ઉછીનાં શાને માટે
રહેશું મધુમતી મહેતા ...
[વાંચો...]
-
હે જી મારા નાનપણાના ગામ ! મારા બાળપણાના ધામ !
તને કરું રે પરણામ, તને કરું રે પરણામ.
તારી આ માટી, તારું પાણી, હે ગામ મારા !
તારી આ ઝાડવાંની છાયા,
એની લાગી છે મને માયા;
છોડવાં નો’તાં એને છોડવાં આજે :
જાણે હૈયાનાં ખેંચાયે છે ચામ...... મારા નાનપણાના ગામ....
ના રે કળાયા કદી, નેહના વેલા એવા,
ભોંયે આ તારી પથરાયા;
જાવા ઉપાડું મારા પાયને ત્યાં તો એમાં,
ડગલે ને ...
[વાંચો...]
-
સહજ થયા તે છૂટે,
અંકેડા ભીડ્યા હો એ તો, ડૂબાડે ને ડૂબે,
આકાશે અંધારું ફગવી, હાથ કર્યા બે ઊંચા,
ત્યારે એની છાતીમાંથી પ્રગટી ઝળહળ ઋચા.
આમ જ ખુદને ફગવી નાખે એ અજવાળાં લૂંટે,
શેઢા સુધી સમથળ ચાલો, ત્યાં સુરતને મેલો.
ઊંઘ, ધૂંસરી, જોતરનો ત્યાં થઈ જાવાનો રેલો,
ડાબે-જમણે ખેંચ્યેથી આ ખેતર તો નહિ ખૂટે.
પડની પૂંઠળ પડ ઊખળતાં શેષ વધે છે મીંડું,
પડ ઊખળતાં ભેળા ઊઘડે, તો ભાળે છે ...
[વાંચો...]
ફારુકભાઈ,
અઘરી લાગી આપની કવિતા ! સાચુ કહું ; કંઈ ના હમજાણું !
કાલિદાસ વ. પટેલ { વાગોસણા }