[‘અખંડ આનંદ’માંથી સાભાર.]
નગરમાં પણ હતો નહીં કે હતો ના ક્યાંય નકશામાં
છતાં પણ એ જ કૌતુક છે મળ્યો સહુને હું રસ્તામાં
બધાની જેમ ફંગોળાઉ છું હરરોજ ટોળામાં
નથી ફરિયાદ કૈં મારે હવે એવા શિરસ્તામાં
થયાં ના ત્રાજવાં સમતોલ શાથી એ ન સમજાયું
મુકી’તી બેઉ બાજુ જાત મેં મારી જ પલ્લામાં
સહુ મિત્રો મથ્યા, તો પણ સ્વીકારી ના હકીકત મેં
હતો ત્યારે હું સમજણના કોઈ નાજુક તબક્કામાં
કદીક ખખડાવશે એ બારણાં આવી અચાનક તો
પ્રતિક્ષા જિંદગી આખી કરી બસ એ જ શ્રદ્ધામાં
સમયને હું સમજી ક્ષણો ચીતરું છું, પછી માછલી જેમ એમાં તરું છું. બધાં માણસો સાથ ટોળે વળીને, નગરની વ્યથામાં વધારો કરું છું. […]
મૌનને વાંચવાની હો ભાષા – ચાહવામાં શરમ નડે છે ક્યાં ? ખાનગીમાં સહન કરે પીડા, બહારથી સૌ જુઓ રડે છે ક્યાં ? […]
અટકી અટકી આગળ ચાલ્યા ! શ્વાસ કદી ક્યાં સમથળ ચાલ્યા ? ઊંચું નીચું થયું હૃદય તો….. ભીડી હૃદય પર સાંકળ ચાલ્યા ! […]
બે તપેલી, એક લોઢી, પાટલી, વેલણ હતાં, મ્હેલમાં ચૂલો ને જૂનાં બારણાં બળતણ હતાં. ને હતી તલવાર જે ભંગારમાં પણ જાય ના, […]
3 thoughts on “નાજુક તબક્કામાં – ઉર્વીશ વસાવડા”
થયાં ના ત્રાજવાં સમતોલ શાથી એ ન સમજાયું
મુકી’તી બેઉ બાજુ જાત મેં મારી જ પલ્લામાં
વાહ .. બહોત ખુબ.
આખીય ગઝલ મજાની.
વાટ ઍ જ જીવન અને કવન ? સરસ
બહું સુંદર ગઝલ છે. દરેક શબનો મામિક અર્થ છે