નાજુક તબક્કામાં – ઉર્વીશ વસાવડા
[‘અખંડ આનંદ’માંથી સાભાર.]
નગરમાં પણ હતો નહીં કે હતો ના ક્યાંય નકશામાં
છતાં પણ એ જ કૌતુક છે મળ્યો સહુને હું રસ્તામાં
બધાની જેમ ફંગોળાઉ છું હરરોજ ટોળામાં
નથી ફરિયાદ કૈં મારે હવે એવા શિરસ્તામાં
થયાં ના ત્રાજવાં સમતોલ શાથી એ ન સમજાયું
મુકી’તી બેઉ બાજુ જાત મેં મારી જ પલ્લામાં
સહુ મિત્રો મથ્યા, તો પણ સ્વીકારી ના હકીકત મેં
હતો ત્યારે હું સમજણના કોઈ નાજુક તબક્કામાં
કદીક ખખડાવશે એ બારણાં આવી અચાનક તો
પ્રતિક્ષા જિંદગી આખી કરી બસ એ જ શ્રદ્ધામાં
Save article As PDF · 
Subscribe ReadGujarati
« Previous જીવનની સ્કૂલનો વિદ્યાર્થી છું – મનીષ પટેલ
થયાં ના ત્રાજવાં સમતોલ શાથી એ ન સમજાયું
મુકી’તી બેઉ બાજુ જાત મેં મારી જ પલ્લામાં
વાહ .. બહોત ખુબ.
આખીય ગઝલ મજાની.
વાટ ઍ જ જીવન અને કવન ? સરસ
બહું સુંદર ગઝલ છે. દરેક શબનો મામિક અર્થ છે