વાલમ – મીનાક્ષી ચંદારાણા
[‘નવનીત સમર્પણ’ સામાયિકમાંથી સાભાર.]
ઊની ઊની ઊડે છે રાખ, વાલમ !
આ કોરો જાય છે વૈશાખ, વાલમ !
મદભરી ડાળ પર બંધાવ ઝૂલા,
મને જોશીલા હીંચકા નાખ, વાલમ !
બધા અજવાસ ઝટપટ ઓલવી દે,
તને દેખાડું તરસી આંખ, વાલમ !
અરે નફફટ, હવે ના બોલ ઝાઝું,
અધરને તું અધરથી વાખ, વાલમ !
લે રંગી નાખ તંતોતંત રસિયા,
જરી નહીં, આખેઆખી ચાખ, વાલમ !
તું દઈ દે ઘૂંટ બે સંજીવનીના,
અને બસ તું જ મારી નાખ, વાલમ !
ઊડ્યું છે મન નશીલા સ્વપ્નલોકે,
અને ફફડે છે બબ્બે પાંખ, વાલમ !
Email This Article
· 
Print This Article
· 
Save article As PDF · 
Subscribe ReadGujarati
« Previous કઈ રીતે કૂદી જાઉં ? – ડૉ. કિશોર મોદી
તને – એસ. એસ. રાહી Next »
સુન્દર ગઝલ્.વાલમ માતે કરેલેી કલ્પના અદભુત્.
Saras.abhinandan aap navu navu sarjan karta rahejo. Minaxibem aap maro lekh jova mate mane mail karjo. Subhampatel321@gmail.com
ભૈ વાલમ તો રાજીના રેડ!
મજાની ગઝલ.
ખૂબ સુંદર ગઝલ….રોમાંચનો અનુભવ કરાવે તેવી..
ખૂબ સુંદર ગઝલ….રોમાંચનો અનુભવ કરાવે તેવી..
સુન્દર ગઝલ…
Wow! Nice very nice minaxi ji…….. Nasho Chadavi didho, sunder gazal BaS aavu j sunder lakhta ro,
મીનાક્ષીબેન,
સંવેદનાસભર અને સચોટ ગઝલ આપી. આભાર. વાલમને ચૂપ કરવાની સ્નેહભીની રીત ગમી.
કાલિદાસ વ. પટેલ {વાગોસણા}
Van…kharekhar..shu nazakat chhe prem ne pamvani…khub Sara’s….