[ રીડગુજરાતીને આ કાવ્ય મોકલવા બદલ નિખિલભાઈનો ખૂબ ખૂબ આભાર. આપ તેમનો આ સરનામે joshinikhil2007@gmail.com સંપર્ક કરી શકો છો.]
ઝાકળ ભીની પરોઢ ઓઢી જઈને બેઠા સરવર
એક સ્મરણની હોડી હાલે છાતીને સમંદર
એક ત્વચાની ભાષા ઉઘડે આંગળીઓના છેડે
શ્વાસોનું ઓજારપછી આ રૂંવાડાને ખેડે
કંઈ કેટલા અર્થ ઉગ્યા છે સ્પર્શ લિપીની અંદર
હૂંફાળી એક રાત ટપીને પહોંચ્યા સૂરજ દેશ
હું પદ છોડી ધર્યો અમે તો લાગણીઓનો વેશ
જાત સમૂળગી વીસર્યા એવું થયું શું જંતરમંતર!
[1] બાકી છે – ગોવિંદ પી. શાહ [ રીડગુજરાતીને આ કૃતિ મોકલવા માટે શ્રી ગોવિંદભાઈનો (વિદ્યાનગર) ખૂબ ખૂબ આભાર. આપ તેમનો આ […]
(‘કવિતા’ સામયિકના માર્ચ-એપ્રિલ, ૨૦૧૫ના અંકમાંથી) (૧) પડછાયાની આકૃતિ – જિતેન્દ્ર પ્રજાપતિ આંખોના પાણીથી સંતાડી પરબારી વેચી છે; ભણાવવા દીકરાને એક બાપે ખુદ્દારી […]
[‘વિચારવલોણું’ સામાયિકમાંથી સાભાર.] પુષ્પ તણી પાંદડીએ બેસી હસતું કોણ ચિરંતન હાસ ? પૃથ્વીઉરથી ઊઠે કોનો સુરભિત પુલકિત મુખરિત શ્વાસ ? કોણ બદલતું […]
[‘વન-વંદના’ પુસ્તકમાંથી સાભાર.] જ્યારે જ્યારે પૃથ્વી પર પ્રદૂષણો વધે છે, ત્યારે ત્યારે પ્રદૂષણોનો નાશ કરવા, અને પ્રકૃતિને નિર્મળ બનાવવા, નવઅંકુર રૂપે, અવતરું […]
© 2021 ReadGujarati.com – All rights reserved
Powered by WP – Designed with the Customizr theme
One thought on “ઝાકળ ભીની પરોઢ – નિખિલ જોશી”
નિખિલભાઈ,
આપનું ” હુંપદ છોડ્યા પછીનું સ્પર્શ લિપીનું અલૌકિક ગીત ” મનને અને દિમાગને તરબતર કરી ગયું. … અભિનંદન સાથે આભાર.
કાલિદાસ વ. પટેલ { વાગોસણા }