ખાલીપો – ડો. વિષ્ણુ એમ. પ્રજાપતિ
શહેરના ઘોંઘાટથી જોજનો દૂર સાવ સાદુ ગામડું ગામ અને તેમાં બે ત્રણ પાકા મકાનમાં એક મકાન શંભુદાનું… આજેય ઘણાના ઘરો પર જૂના નળીયા અને ભીંતોની તિરાડોમાંથી તેમની ગરીબી ડોકાઇને બહાર આવતી હતી.
Archive for February, 2019
એક પગલું જીવન તરફ – સરલા સુતરિયા
આજે સૌમિલનું ધ્યાન ક્યાંય ચોંટતું નો’તું. રહી રહીને એને પપ્પાની ચિંતા સતાવી રહી હતી. વહાલસોઈ મમ્મીનું અવસાન થયું એને આજે સોળમો દિવસ હતો. બે દિવસ પછી મમ્મીના આત્માને રજા આપવાની વિધિ કરવાની હતી. પપ્પા એમાં હજુ સંમત થતાં ન હતાં. મમ્મી પ્રત્યે એમને એટલો અનુરાગ હતો કે, એમની ગેરહાજરી સ્વીકારવા એ તૈયાર ન હતાં. મમ્મીનો આત્મા એમની આસપાસ છે એ વાતે એ આશ્વસ્ત હતાં. સૌમિલ અને એની પત્ની શ્વેતા મૂંઝવણમાં હતાં કે પપ્પાને કેમ કરી સમજાવવા. અંતે આ કામ પપ્પાના મિત્ર પીયૂષકાકાને સોંપવાનું નક્કી કરી બન્નેએ નિરાંત અનુભવી.
લખણું – ગોરધન ભેસણિયા
ચૈત્ર-વૈશાખના માથાફાડ તડકા પછી જેઠ પોતાને ભાગે આવેલું કામ કરી રહ્યો હતો. ગયા વરસે વરસાદ નહોતો થયો એટલે ખેડૂતોને કાંઈ કામ નહોતું છતાં માણસો સીમમાં જતા ને આંટા મારીને પાછા આવતા. આવી રીતે સવારમાં ટ્રેક્ટર લઈને જવાની તૈયારી કરતા પ્રતાપને જગાભાઈએ કહ્યું, ‘વાડીએ જાવું છે? મારે આવવું છે !’
સિનિયર સિટીઝનની સરહદમાં પ્રવેશ – રતિલાલ બોરીસાગર
‘એમ ત્યારે ! હવે તમે આપણી નાતમાં !’ આધુનિક કવિતાની જેમ સ્નેહીની વાતમાં એકદમ ઍબ્સર્ડ તત્વ પ્રવેશ્યું એટલે હું જરા ગૂંચવાઈ ગયો. મને ગૂંચવાઈ ગયેલો જોઈ એ સબોલ્યો, ‘તમે સમજ્યા નહિ. આપણી નાતના એટલે સિનિયર સિટીઝન ! હું બે વર્ષ પહેલાં સિનિયર સિટીઝન થઈ ગયો હતો. તમે બસનો પાસ કઢાવ્યો?’
