Archive for September, 2019

“ચીંદરી” : ભીંત ફાડીને ઉગેલા પીપળાની સાહસકથા.. – બંસરી જોશી

ઈ.સ. ૧૯૪૮ની સાલમાં એક ગરીબ મરાઠી કુટુંબમાં એક દીકરીનો જન્મ થયો. ભારતને આઝાદી મળ્યાને એક વરસ થવા આવેલું પણ એનાથી ચીંદરીના જીવનને કોઈ લાભ મળવાના નહોતા કારણ કે ચીંદરી એક પછાત, અભણ અને દારૂણ ગરીબીમાં જીવતા પરિવારમાં જન્મી હતી. ચીંદરી પહેલા ચીંદરીની માને કૂખે બે દીકરા જન્મેલા અને હવે ત્રીજી આ ચીંદરી. ન કોઈ ઉત્સાહ, ન કોઈ હરખ. ઉલટું દીકરીની જાત એટલે માબાપ માટે વધારાની, માથે પડેલ અને બોજ વધારનારી સંતાન સમાન હતી. એ પછાત ગામમાં તો દીકરી સાપનો ભારો જ મનાતી. બાપને જ્યારે ખબર પડી કે મુલગી થઇ, પહેલો શબ્દ મોમાંથી નીકળ્યો એ હતો “ચીંદરી”

તમાચો – ગિરિમા ઘારેખાન

સુષમા આચાર્યાની કેબિનની બહાર નીકળી અને એને સહેજ લથડિયા જેવું આવી ગયું. ભીંતને ટેકે એ થોડી વાર ઊભી રહી ગઈ. ત્યાં સ્ટુલ ઉપર બેઠેલા નાથુભાઈ એકદમ જ ઊભા થઈ ગયા. ‘કંઈ થાય છે બેન? ખુરશી લાવું?’

વાંચો ગિરિમાબેન ઘારેખાનની કલમે રીડગુજરાતી પર હ્રદયસ્પર્શી વાર્તા ‘તમાચો’

વરસાદી અછાંદસ રચનાઓ – મીરા જોશી

સુરતના યુવા રચનાકાર મીરા જોશીની અછાંદસ વરસાદી રચનાઓ આજે રીડગુજરાતી પર પ્રસ્તુત કરી છે. મીરાનો ખૂબ આભાર અને તેમની કલમને અનેક શુભકામનાઓ..

શું આપણે ખરેખર સારા છીએ? – સંધ્યા દૈયા

આપણે એવુ ઇચ્છતા હોઇએ છીએ કે આપણે સારા દેખાઇએ અને આપણુ બધે સારુ લાગે. તમે પણ ઇચ્છતા હશોને, ઇચ્છો છો ને? જો હા,તો ચાલો આપણે જોઇએ કે શું આપણે ખરેખર સારા છીએ? મારા મત મુજબ આ દુનિયામા ચાર પ્રકારના લોકો હોય છે..

એક શબ્દ ઘાયલ કરે, એક શબ્દ તારે.. – મનિષા રાઠોડ

ADIT આણંદમાં મિકેનિકલ એન્જિનિઅરિંગ વિભાગના આસિસ્ટંટ પ્રોફેસર મનિષાબેન રાઠોડની રીડગુજરાતી પર આ પ્રથમ રચના છે. તેમનું સ્વાગત અને તેમની કલમને અનેક શુભેચ્છાઓ.